Вялiкi
лёс маёй Зямлi
Над нiвай, полем крочыць,
Над пахатнай раллёй
За працай людзей сочьщь.
Глядзiць на дзiуныя лясы.
Кахае шчыра, без нагоды,
Шануе лёс свае часы.
Але смуткуе з асалоды.
Cвaix сыноу зямля чакае.
Хвалюе вершамi братоў.
Вялiкiм талентам натхняе -
Змагацца будзем за сыноў.
Сыны прадоўжаць сёння
справы,
Якiя мы распачалi,
Яны - здабытак для дзяржавы,
А заўтра - таленты Зямлi.
1.10.2002 г.
|
З
вялiкай павагай да лёса
Я усхваляю свой талент, жыццё,
У сэрцы каханне да Бога,
Ад духа святога маё пачуццё.
У таямнiцы вясковай
Ад бацькоу дабрыню пераняу.
Шчасце у працы было цiтанiчнай,
Аб гэтым я марыу i вершы пiсау.
З першай сустрэчы
далёкай
Я завiтау у мастацтва сваё.
Дарэчы, як усё мeнaвiтa цiкава,
Maiм сябрам стала яно.
У краявiдах мясцовых
Я хвалявауся, рос,
У першых творах зiмовых,
Я каханне сваё узнёс.
Аб сустрэчы я марыу
цiкавай,
Аб жанчыне, якую жадаў,
Пад зоркай нябеснай i яркай,
З ёю кахауся i яе цалаваў.
21.01.2002 г.
|
ПРЫСВЕЧАНА
МІЦКЕВІЧУ.
У таямнiчай зялёнай
дубраве
Закахаўся Адам у Марылю
Дзе пташкi цудоўна спявалi
Санэтамi рамантычнага стылю.
Дзе словы блукалi
Як першыя мары,
Але толькi не зналi
Што шчасця няма там.
Але сэрца жадала
Да каханай у поле,
Дзе вянкi заплятала
Дзяўчына на воле.
Сярод кветак духмяных
На зялёным дыване,
Шчыра, моцна кахалi
У шумлiвай дубраве.
27.12.2001 г.
|
РАДЗІМА.
Дзiвосных краявiдау
наваколле,
Маей Зямлi чароуны скарб.
Бацькоускi кут - тут наша доля,
Бо мабыць Бога на то воля.
Мясцiны гэтыя кахаць,
Па гаспадарску працаваць,
Каб не было бяды нiколi,
Абы зямля не чула болi.
З дзiцячым смехам
на палетках,
Дзе людзi ў працы i зiмой, i ўлетку
Тут лёс бацькоускi - шанаванне -
Марам шчасце i спатканне.
Няхай званы ycix
стагоддзяў
Аб лёсе нашым звоняць сёння
Бо мабыць Бога на то воля
Жыццё нялёгкае i доля.
Але прывабiла ты нас
З дзяцiнства - першы раз.
І назаусёды шчырасцю,
І чысцiнёй i мiласцю.
Твае вiдокi, краявiды
Запалi ў сэрцы на вякi
Мая Радзiма дарагая -
Як шчыра я цябе кахаю.
1997 г.
|
Якое
шчасце для душы
Калi мастак жыве, кахае,
Малюе, пiша вершы
Хоць цяжкi лёс чакае.
Хвалюе сэрца мастака
І усё жывое сёння -
Натхняе бацькава зямля,
Якая мела столькi болi.
Haвeкі з лёсам па
жыццi,
У мастацтве буду крочьщь
Шануюць гэтае сябры
За мэтай братцы сочаць. 9.02.2002 г.
|
ПЕСНЯ
НАД ПОЛЕМ.
Ззяе над краем
Сонейка яснае,
Шчабеча над гаем
Шчасце дзiцячае.
Дзiуна спявае
Ужо наваколле,
Нас так кахае
Бацькава поле.
Шчыра ў вершы
Шануе цяпло,
Матулiны pукі -
Лёс наш, жыццё.
23.02.2002 г.
|
